Welcome in England
Na 1,5 uur op de boot kwamen we aan in Dover. Vanaf de boot kon je de prachtige white cliffs of Dover al zien. Direct vanaf de boot begon het links rijden. Zolang je rechtdoor reed was het prima te doen, maar de eerste rotondes en kruispunten waren toch echt wel eng. Voordat we de boot op gingen hadden we een soort van plan de campagne gemaakt wat we in Engeland wilden gaan doen. Omdat het weer richting oktober niet geweldig zonnig is in Engeland, besloten we dat we in de maand september alleen de zuidkust van Engeland wilden bezoeken. En zo kwamen we na even rijden vanuit Dover aan in een klein kust plaatsje Littlestone on sea.
Littlestone on sea
Bij aankomst hebben we eerst de was van vijf dagen gewassen. Onder de luifel kon het lekker drogen, het laatste beetje was werd in de bus gedroogd. Ik ben er wel achter dat we voortaan alleen gaan wassen als ze de hele dag zon afgeven. Vreselijk je hele mini huisje vol met was. We hebben twee dagen Littlestone on sea en omgeving verkent op de mountainbikes. Dag twee hebben we kaartjes gekocht om met het kleinste stoomtreintje van de wereld mee te gaan.
Romney, Hythe & Dymchurch railway
Deze stoomtrein heeft een bijzondere geschiedenis: Twee rijke heren kapitein J. E. P. Howey (een coureur, miljonair landeigenaar, voormalig legerofficier en miniatuurspoorwegliefhebber) en graaf Louis Zborowski (een bekende coureur van zijn tijd (beroemd om het bezitten en racen van de Chitty Bang Bang Mercedes) hadden een droom om een volledig werkende spoorweg te bouwen. Om een lang verhaal kort te maken: graaf Louis overleed tijdens een race en kapitein Howley maakte hun droom waar samen met de modelingenieur Henry Greenly. Op 16 juli 1927 werden de treinen officieel in gebruik genomen.
Herman vond de treinen en hun werking fantastisch. Het interieur en de treinen zijn dus bijna 100 jaar oud. De mountainbikes mochten mee in het treintje ergens in een wagonnetje met een houten schuifdeurtje.
Vosje
In Hythe zijn we uitgestapt en hebben we het stadje verkent. We hebben onze euro’s ingewisseld voor Engelse ponden bij een postkantoor. In Engeland hebben je veel tweedehands winkeltjes die zich voor een bepaald doel inzetten. In zo een tweedehands winkeltje voor opvang van dieren (wat anders..) kochten we een klein doosje voor ons spelletje Uno. Nadat we inkopen hadden gedaan bij de Aldi kwamen we weer bij ons treinstationnetje aan. We besloten te blijven zitten tot de laatste halte Dungeness. Toen we uitstapten zagen we de conducteur drukke bewegingen maken naar iets, wat een vosje bleek te zijn. Het beestje wist wanneer er een trein kwam en hoopte dat hij wat te eten zou krijgen. Omdat hij niet heel bang bleek, was de conducteur bang dat hij op het spoor voor de trein ging rondhangen. Toen alle passagiers van de trein verdwenen waren kwam het vosje steeds dichterbij voor een boterham…
Dungeness
Wanneer je in Dungeness aankomt denk je minstens dat je aan het einde van de wereld bent beland. Het ziet er een beetje uit als een woestijn, maar dan met kiezels i.p.v. zand. Dungeness is een beschermd natuurreservaat door zijn diversiteit aan dieren en planten. Er staan huisjes/ visserhutten in de bijzonderste stijlen, bewoond of onbewoond. Overal liggen kleine scheepjes op de kiezels en om de zoveel meter staat er een lier. Achter dit alles staat een grote kerncentrale waar je bijna tot bij de ingang kan komen. Het was interessant om er door te fietsen op weg terug naar onze Dutchie in Littlestone on sea.
Beachy head
Na twee dagen hadden we Littlestone wel gezien. De mensen die langs kwamen om een strandwandeling te maken of hun hond uit te laten waren allemaal even aardig en kwamen gezellig een praatje maken. We kregen verschillende leuke tips voor activiteiten in de buurt of mooie plekken aan de zuidkust van Engeland. Het viel ons hier voor de eerste keer op dat Engelse jongeren in hun auto slapen/leven. We reden door naar Beachy head. We vonden een plek voor Dutchie in een schattig middeleeuws dorpje. De eerste dag maakten we een wandeling door uitgestrekte ruige natuur maar op de terugweg kwamen we in een flinke bui terecht waardoor ’s avonds de camper weer vol was hing… Of dat nog niet erg genoeg was, bleek the Queen ook nog te zijn overleden. De tweede dag hadden we prachtig weer en besloten we naar Birling gap en de seven sisters te wandelen.
Birling Gap & the Seven Sisters
Dit gebied is prachtig. Het zonnetje scheen maar in de verte bleven donkere wolken hangen. Herry werd lichtelijk gestoord van me omdat ik me steeds afvroeg of we nog wel verder moesten lopen, omdat anders weer heel Dutchie vol met stinkende natte kleding zou hangen… Nadat Herry me verbood om nog op de weer app te kijken, hebben we onwijs genoten van een wandeling. Het ene uur liep je over de Seven Sisters (een formatie van 7 krijtrotsen), het volgende moment liep je dwars door de weilanden met schapen en koeien om vervolgens in een prachtig bos uit te komen. We hadden zoals moeders het vroeger deed een rugtas gevuld: ’s Morgens boterhammen gesmeerd, fruit, chipies en water mee en dat heerlijk tijdens het wandelen opgegeten. Het voelt wel een beetje truttig en burgerlijk maar… als we een paar jaar willen reizen kun je niet tijdens elke wandeling ergens gaan lunchen en koffietjes gaan drinken. En geloof het of niet, die boterhammen smaken echt fantastisch na een lange wandeling! En ja m’n lief had gelijk aan het einde van de dag: waarom laat je nou je humeur beïnvloeden door een weer app? De hele dag heeft het zonnetje stralend geschenen!
New Forest National Park
Na een nachtje aan het strand in Selsey reden we door naar het dorpje Brockenhurst midden in the new forest. Een prachtig natuurgebied van 30.000 hectare waar het vee van de locals al 1000 jaar grazen. Je vind hier paarden, koeien en in het najaar varkens. Ook is er veel wild zoals verschillende soorten herten. Helaas zijn de wilde zwijnen hier uitgestorven door de jacht. We parkeerden Dutchie midden in de bossen en genoten twee dagen lang van al het moois om ons heen. Door het schijnsel van de maan was het ’s avonds echt een plaatje. ’s Morgens zag het bos er sprookjesachtig uit door de nevel en dauw. We hebben een dag de fietsen gepakt en de andere dag uren lang gelopen. Het verveelde niet omdat je steeds op een ander soort stukje natuur terecht kwam. We kwamen veel herten en reetjes tegen, zelfs mama’s met schattige ree kalfjes. De voorbij galopperende paarden met veulens was schitterend om te zien. ’s Avonds tijdens een wijntje naast Dutchie kwamen er drie paarden gezellig langs de camper lopen. Je ziet hier in de omgeving ook weinig afrasteringen. Koeien, schapen en paarden hebben of geen of enorme weides. De weides hebben vaak een natuurlijke omheining zoals bosjes. Wat dat betreft hebben mens en beest hier veel vrijheid om te gaan en staan waar ze willen. In bossen en natuurgebieden zijn geen standaard paden aangegeven zoals bij ons. Die weg mag je lopen en voor de rest mag je niet van de gebaande wegen gaan. Hier is dat totaal anders, je kiest je eigen pad en route en je hoeft niet perse te doen wat iedereen al doet. Je snapt wel dat we ons hier heerlijk vrij voelen.
Jurassic coast
We zijn nu begonnen aan de route langs de Jurassic coast. Een 150 km lange kust lijn die op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. Maar daar later meer over. Hierna volgen we de kust richting Cornwall en hopen dat Land’s End ons laatste plekje word aan de kustlijn. Hierna bekijken we wat we gaan doen. Of we pakken de boot richting Spanje of we rijden door Engeland terug naar Dover om vanaf Calais in Frankrijk richting het zuiden te trekken. Het weer zal zeker meespelen in deze keuze.
Wat vinden we van (de zuidkust van) Engeland?
Wij zijn verliefd, ja echt! Engeland heeft ons positief verrast! Er is hier nog zoveel mooie, ruige en verschillende natuur. De mensen zijn hier precies allemaal even vriendelijk en relaxed. De wegen zijn hier smal maar een ieder gaat voor elkaar aan de kant en wacht op de ander. Als men de hond hier uit laat maakt men met ons of elkaar een praatje. Er lijkt hier nog oprechte interesse in elkaar te zijn. Ik ben hier nog geen mega koeien of varkens stallen tegengekomen zoals bij ons. Maar koeien, paarden en schapen die gigantische weides hebben met bomen als beschutting voor de zon en in iedere weide staan grote drinkensbakken met aansluiting op een leiding uit de grond zodat ze altijd vers drinkwater hebben. De weides, maar ook de stukken land zijn van elkaar gescheiden door groene heggen of bosschages. Al met al heel mooi en natuurlijk. Ook blijkt Engeland een echt hondenland te zijn. We hebben nog maar weinig mensen gezien die 1 hond uit lieten. De meesten hebben er meer. Een stuk of vier honden die uit de auto komen springen is hier eerder gewoon als bijzonder. Ook de pub’s en andere openbare gelegenheden zijn zeer hond vriendelijk. Bijna overal zijn honden welkom. De hondensnoepjes of botjes en een bak met water staan gereed bij binnenkomst. Ook zitten de honden hier bijna nooit vast aan een lijn tijdens de wandeling. Ze lopen bijna allemaal los en lijken weinig interesse te hebben in andere honden of mensen die langs komen. Wat ons ook is opgevallen is dat jonge mensen hier in hun auto slapen/wonen. Als we weer eens een prachtig slaapplekje hebben gevonden voor onze Dutchie staan er geregeld auto’s naast ons. ’s Avonds gaan er lakens voor de ramen en ’s Morgens staat men koffie te maken op een piepklein gasstelletje. We hebben het al op drie verschillende plekken meegemaakt. Een glasbak blijken ze hier niet te kennen. Onze deuren rammelden van de lege wijnflessen die we van een week hadden opgespaard. In elk dorpje speurden we naar een glasbak, maar nope! Toen we bij het strand een gemeenteman tegenkwamen die de afvalbakken aan het legen was heeft Herry het gevraagd. Blijkt dat je glas gewoon bij het afval kan gooien… Naar die glasbak hoeven we dus niet meer te zoeken.
Engeland en vrij staan/ kamperen
In Engeland mag je officieel wild kamperen. Maar in de praktijk is dat nog niet zo simpel. Er zijn veel terreinen waar je kan staan met een hoogtebeperking van 2,1 M. Aangezien onze Dutchie 2,75M is kunnen we daar niet overnachten. Ook staan er op vrij veel plekken: No overnight parking… Maar als je je ogen goed openhoud en met hulp van de app ‘park4night’ kom je echt wel pareltjes tegen om te overnachten. Tot nu toe hebben we elke keer heerlijke plekjes gehad maar je moet er wel je best voor doen. Water punten om je watertank rechtstreeks te vullen zijn niet overal makkelijk te vinden. We hebben nu het Shell tankstation ontdekt wat 9 van de 10 keer een buitenkraantje aan het gebouw heeft zitten! Omdat we vrij willen staan hebben we nog niet naar campings gekeken in de buurt, dus hier kunnen we geen zinnig woord over zeggen. We hebben 1 nacht op het parkeerterrein van een pub gestaan. Bij veel pub’s mag je als je er iets eet of een drankje doet gratis overnachten. Ook hier is vaak weer een limiet voor van 4 campers. Dus wil je zeker zijn van een plekje bel dan van te voren en geef aan dat je graag wil overnachten op het terrein. Tsja… af en toe voel je, je net een zigeuner maar als je eenmaal je plekkie weer hebt gevonden ben je ook weer zo bij als een zigeuner die houd van zijn vrijheid en het ontdekken van deze prachtige wereld!
